باسمه تعالی
نهم ذي‌الحجه مصادف با روز عرفه است که جايگاه خاصي بين مسلمانان دارد. همچنين در تاريخ اسلام آمده که امام حسين (ع) در چنين روزي براي حفظ حرمت حرم امن الهي و جلوگيري از ريختن خون مسلماني در مسجدالحرام، حج خود را ناقص گذاشتند و به سمت کوفه حرکت کردند که در آخر به واقعه جانسوز عاشورا منتهي شد. به همين دليل است که شيعیان طي قرن‌ها، عرفه را آنچنان‌که لايق آن است، گرامي مي‌دارند و با برگزاري مراسم قرائت زيارت عاشورا، ضمن خواندن دعاي روز عرفه دست استعانت به سوي پروردگار خويش بلند مي‌کنند.
لذا دراین روز با عظمت مراسم دعاي روز عرفه همچون سال‌هاي گذشته در دبیرستان علامه حلی مرکز از ساعت 3 بعد از ظهر الی اذان مغرب بر گزار میگردد.و پس از اقامه نماز جماعت عزیزان شرکت کننده اعم از دانش آموزان و اولیاء گرامی و همکاران محترم بر سر سفره افطاری سید االشهدا میهمان خواهند بود.
حدیث پرفضیلت روز عرفه:
امیر مؤمنان حضرت علی(ع) درباره راز وقوف در عرفات فرمودند: «عرفات، خارج از مرز حرم است و مهمان خدا باید بیرون دروازه، آن‌قدرتضرع کند تا لایق ورود به حرم شود».[1]
حضرت امام سجاد(ع) در حدیث دیگر فرمودند: عصر روز عرفه و ظهر روز دهم که حاجیان در منا حضور دارند، خدای سبحان به فرشتگان مباهات می‌کند و می‌فرماید: «اینان بندگان من هستند که از راه‌های دور و نزدیک با مشکلات بسیار به اینجا آمده و بسیاری از لذت‌ها را بر خود حرام کرده و بر شن‌های بیابان‌های عرفات و منا خوابیده‌اند و این‌گونه با چهره‌های غبارآلود، در پیشگاه من اظهار ناتوانی و خواری می‌کنند. اینک به شما اجازه دادم تا آنان را ببینید. آنگاه فرشتگان حق به اذن خداوند بر دل‌ها و اسرار نهان آنها آگاه می‌شوند.[2]
از حضرت امام صادق(ع) سؤال شد: عرفات را چرا عرفات نامیده‌اند؟ حضرت فرمود: «جبرئیل، حضرت ابراهیم را روز عرفه به این مکان آورد، چون ظهر فرا رسید، جبرئیل گفت: ای ابراهیم! به گناه خود اعتراف کن و مناسکت را بیاموز! چون جبرئیل گفت اعتراف کن! این سرزمین عرفات نامیده شد».[3]
پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند:
«خداوند در هیچ روزی به اندازه روز عرفه، بندگان خود را از آتش جهنم آزاد نمی‌کند».[4]
«در میان گناهان، گناهانی است که جز در عرفات بخشیده نمی‌شود».[5]
«هنگامی که مردم در عرفات وقوف می‌کنند و حاجت‌های خود را با گریه و زاری درخواست می‌کنند، خداوند نزد فرشتگان به این مردم افتخار می‌کند و به فرشتگان خطاب می‌کند: آیا نمی‌بینید که بندگان من از راه‌های دور و غبارآلود به‌سوی من آمده‌اند و مالشان را در راه من خرج کرده‌اند و بدن‌ها را خسته کرده‌اند؟ به عزت و جلالم سوگند! گناهکارانشان را به نیکوکارانشان می‌بخشم و آنها را از گناه پاک می‌کنم، مانند روزی که از مادر متولد شده‌اند».[6]
«آنگاه که در عرفات وقوف کنى، چنانچه گناهانت به تعداد شن‌های شنزار یا ستارگان آسمان یا قطره‌های باران باشد، خداوند آنها را خواهد بخشید».[7]
نقل است از رسول خدا(ص) پرسیدند: چه کسی از اهل عرفات، گناهش از همه بزرگ‌تر است؟ حضرت فرمود: «کسی که عرفات را درک کرده باشد و گمان کند خداوند او را نیامرزیده است».[8]
حضرت امام سجاد(ع) در روز عرفه صدای نیازمندی را شنیدند که گدایی می‌کرد. به او فرمودند: «وای بر تو! آیا در مثل چنین روزی از غیر خدا درخواست می‌کنى، درحالی‌که در این روز حتی برای بچه‌هایی که در شکم مادران هستند، امید سعادت و خوشبختی می‌رود».[9]
حضرت امام باقر(ع) فرمودند: «هیچ‌کس (چه نیکوکار و چه بدکار) در عرفات وقوف نمی‌کند، مگر اینکه خداوند دعایش را مستجاب می‌کند».[10]
پی نوشت ها: [1]. اصول کافى، ج 4، ص 224. [2]. همان، ج 96، ص 259. [3]. همان، ج 74، ص 402. [4]. جبل الرحمة، جدای از کوه‌های اطراف خود، در سرزمین عرفات قرار دارد. رسول اکرم(ص) برتخته سنگی از این کوه ایستاد و خطبه معروف عرفات را ایراد کرد. همچنین، سالار شهیدان امام حسین(ع) دعای بلند روز عرفه را در دامنه این کوه خواند. [5]. نک: مفاتیح الجنان، اعمال روز عرفه. [6]. آیت‌الله جوادی آملى، صهبای حج، ص 415. [7]. کافى، ج 4، ص 316؛ علل الشرایع، ج 2، ص 436. [8]. سنن الکبرى، ج 5، ص 192. [9]. جعفریات، ج 114، ص 415. [10]. تنبیه الغافلین، ص 489.